„Pracodawcami z wyboru” są firmy, w których obecni i potencjalni pracownicy dostrzegają atrakcyjne środowisko dla rozwoju swojej kariery.

Działania z tym związane można podzielić na dwa typy, w zależności od grupy, do której są adresowane. I tak wyróżniamy:

• Employer branding wewnętrzny – skierowany do obecnych pracowników firmy. Skupia się głównie na stworzeniu godnego środowiska pracy, przyjaznej atmosfery pracy i możliwości rozwoju. Do działań z tego zakresu możemy zaliczyć przede wszystkim inwestycje w kapitał ludzki, organizowanie konkursów i akcji kierowanych do pracowników, przygotowywanie programów rozwojowych dla pracowników jak np. szkolenia, wspieranie działań wolontarystycznych i społecznych.
• Employer branding zewnętrzny – skierowany głównie do potencjalnych pracowników. Celem tych działań jest stworzenie wizerunku firmy jako atrakcyjnego pracodawcy. Jest to między innymi uczestnictwo w targach pracy, aktywna promocja firmy w serwisach ogłoszeniowych na temat pracy, na uczelniach wyższych oraz dbanie o efektywne i trafiające do grupy docelowej ogłoszenie rekrutacyjne.

Termin employer branding jest stosunkowo młody, ponieważ wprowadzony został w 1996 roku przez Simona Barrowa i Tima Amblera, którzy opublikowali artykuł pt. „The Employer Brand”. Pomimo prób tłumaczenia tego wyrażenia na język polski (np. budowanie marki i wizerunku pracodawcy), w branży zarządzania zasobami ludzkimi znany jest raczej pod tą anglojęzyczną nazwą.

Za wikipedia.org