La bataille des vins. Tomasz Kaźmierowski o winie

Henri d’Andeli był klerykiem, a przede wszystkim pisarzem. Najprawdopodobniej pochodził z Normandii, wciąż wyraźnie odmiennej przez wikiński gen od galo-romano-frankijskiego zalążka Królestwa Francji. Żył w Paryżu w pierwszej połowie XIII wieku. Wielu uważa go za pierwszego paryskiego autora piszącego po francusku. I to o czym! 

W utworze La bataille des vins („Bitwa win”), znanym też jako

Dit des vins de France (“Opowieść o winach Francji”) Henryk opowiada, jak to król Filip II August, słynny skądinąd zdobywca Akki i pogromca Anglików i Welfów pod Bouvines, rozesłał umyślnych by zebrali mu najlepsze białe wina w celu ustalenia ich hierarchii. Kleryk ze sporą dozą komizmu opisuje obecnego tam angielskiego księdza, który w koszmarnym (staro)francuskim ekskomunikuje wina podłe pozostawiając na stole te godne królewskiego podniebienia. Na koniec tej trudnej do zniesienia dla paryżan procedury – jak podaje Henri d’Andeli – ludzie (i same wina, gdyby tylko miały ręce), o mało nie ruszyliby do rękoczynów, a to z niemożliwości uzgodnienia wyboru.

Kroniki podają, że wówczas za wina dobre uznano między innymi te z Beaune, Savigny, Vezelay, Sancerre, Chablis, Orleanu, Auxerre, Bordeaux, Beziers. Prorocze, jak widać, były to wybory. Z drugiej, jednak, strony za podłe uznano wino z Châlons-sur-Marne, to jest Châlons-en-Champagne. Tego samego, gdzie zajaśniały gwiazdy Jacquesson i Perrier, gdzie Adolphe Jacquesson wymyślił szampański metalowy kapsel. Niech usprawiedliwieniem jednak będzie fakt, iż wydarzenia te miały miejsce długo po tym, jak Kapetyngów zastąpili Walezjusze, a tych Burbonowie.

Kto nie wierzy w celność wyboru Filipa II Augusta, niech sprawdzi u źródła: Œuvres de Henri d’Andeli, trouvère normand du xiiie siècle), A. Héron w Rouen, świetnie zdigitalizowane przez Marka Szwajcera.

Comments

comments