Kwantowa Teoria Perswazji

Znam człowieka, który od zawsze powtarza, że „kapitalista nigdy nie będzie altruistą”. Jedni powiedzą – truizm, banał, czyli oczywistość. Drudzy, że bzdura, ale łatwo można im odpowiedzieć, że kapitaliści, „gdyby chcieli być altruistami, to nie zostaliby kapitalistami”. Moją teściową zawsze nosiło, gdy ktoś mówił „taka jest prawda”. Nienawidziła takiego skracania wywodu. Była w tym podejściu tak rzadka, jak ptak Dodo w naturalnym środowisku. Bo skuteczna perswazja opiera się na kwantach przekazu. A każdy kwant jest, acz krótkim, ale za to domkniętym wywodem.

Nie uważam się, za Maxa Plancka, czy wcześniej, Hermana Ludwiga Ferdinanda von Helmholtza, komunikacji. Ale faktem jest, że lubię mechanikę oraz fizykę kwantową. Jak żadne inna sfera pomaga opisać… skuteczny przekaz bulwarowy.

Warto na początku zastrzec, że owa bulwarowość wcale nie oznacza knajackości. Albowiem nie zna życia ten, kto nie służył w mediach bulwarowych. Tam chodzi o to, aby móc wszystko przełożyć tak, żeby było kompatybilne z poziomem percepcji przeciętnego człowieka. Jedni rzeczywiście robią to w sposób knajacki, ale inni, i tych szczerze cenię, potrafią przejawić szacunek do ludzi generalnie, czyli spłycić coś mądrze, minimalizując straty i redukując naprawdę zbędne niuanse.

Weźmy teraz za przykład, jak dowidzi profesor doktor habilitowany przemawiający do profesorów doktorów habilitowanych. A mianowicie dowodzi on, że „jak A to B, to B to C, a C to D, więc D to E, w konsekwencji E jawi się jako F, natomiast F przeistacza się w G, z kolei G tworzy H”… I w ten sposób my dochodzimy do Z, Ź, a nawet Ż, natomiast odbiorca pozostaje na poziomie… wczesnego B. Diabli wzięli całą tę komunikację.

Jest logiczna, ale nieprzyswajalna. Spójna, ale nie podddająca się syntezie. Czyli – delikatnie mówiąc – do wyrzucenia, jeśli chodzi o średnią percepcji w narodzie. I wcale nie kieruje mną pogarda dla możliwości poznawczych moich współobywateli. Wręcz przeciwnie, ja ich szanuję, tak jak szanuję własne możliwości zrumienia czegokolwiek, i dlatego nie namawiam, żeby mi próbować wyjaśnić, czemu budulcem materii mają być nie punktowe cząstko, ale akurat struny o długości 10⁻³¹ m. Spodziewam się wyjaśnienia spójnego, aczkolwiek nieprzyswajalnego przeze mnie.

I tu dochodzimy do zasad perswazji. Otóż ja, w świetle powyższego, uważam, że skuteczna perswazja musi mieć budowę kwantową, czyli składać się z ciągu najbliższych człowiekowi prawd.

Prawd, których nie da się ot tak odrzucić, zakwestionować, bo w ich naturze leży samowytłumaczalność. Weźmy np. taki przykład: [PiS niby chciał dobrze, ale miał zbyt lepkie ręce] więc [dał ludziom do parę złotych, żeby samemu przytulić miliony]. Dlatego [teraz potrzebny jest ktoś, kto udowodni, że Polaków nie można oszukiwać], bo [ci, którzy zawierzyli i zostali oszukani, już nigdy nie dadzą się przekonać]. No weź z tym polemizuj! Nawiasami kwadratowymi zaznaczam kwanty. Uczulając Was, że politycy jeszcze nie wiedzą o Kwantowej Teorii Perswazji, bo posiłkując się własną praktyką, ukułem ją… wczoraj. Jako że nie jestem teoretykiem, tylko praktykiem, więc działam z żołądka, a dopiero potem rekapituluję z głowy, cokolwiek jeszcze po latach praktyki frontowej z niej zostało. Ważne jest jednak, abyśmy zrozumieli, że wygrywa ten, kto potrafi perswadować tak, aby każde 3-7 słów składało się na jakąś prawdę w nieprzerwanym łańcuchu takich „krótkich prawd”. Kto nie wierzy, to niech posłucha najlepszych TED-ów. Kierują się właśnie moją teorią.

Jan Domaniewski

Współtwórca inicjatywy Instytut Wpływu. Przez wiele lat zastępca redaktora naczelnego Faktu. Doradza i tworzy projekty w komunikacji biznesowej, społecznej i politycznej w kampaniach wyborczych. Pracował jako ekspert w przedsięwzięciach m.in. Dominiki Kulczyk, Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności, Akademii Rozwoju Filantropii w Polsce, Związku Innowacyjnych Firm Farmaceutycznych INFARMA, Ikea Retail oraz Porozumienia Zielonogórskiego.

Comments

comments