Po pierwsze, jest osobą, która poświeciła i poświęca swój czas na ciągłe udoskonalanie swoich umiejętności, rzemiosła, talentu. sportowego. Proces ten odbywa się przez lata jej/jego życia, poczynając od wczesnego dzieciństwa zaczynając. Startując w zawodach sportowych różnej rangi od Mistrzostw Polski po Igrzyska Olimpijskie, jeśli wykonał solidnie pracę na treningu i ma nieco szczęścia, zdobywa medale i tym samym uznanie społeczne. Jest celebrytą w którego wpatrzone są tłumy, czasami emocjonalnie reagujące – przecież sport to emocje o czym wszyscy marketerzy dobrze wiedzą. Czasami dzieci, młodzież w takim osobniku widzą swojego idola; śledząc wszystkie jego poczynania, bardzo często wzorują się na nim, spijając każde słowo, które on wypowie.

Dodatkowo, gdy mistrz sportu jedzie za granicę na kolejne zawody, jest naszym ambasadorem. Przez określenie „ambasador”, rozumiem oficjalne reprezentowanie naszego kraju, naszego społeczeństwa, naszej historii oraz naszych osiągnięć. Czyli jak się dobrze zastanowić, mówimy o bardzo poważnej funkcji. Dużo ważniejszej niż wielu sportowcom się wydaje.

Nawiązuję oczywiście do przypadku siatkarza Michała Kubiaka, który udzielając wywiadu, wypowiedział kilka bardzo negatywnych zdań, odnoszących się do Irańskich siatkarzy; wypowiedź tą można było zinterpretować, że odnosi się do irańskiego społeczeństwa. Powiedział m.in. „…Oni zawsze grają takie niewiniątka, że są super fajni, a my najgorsi. Ale moje zdanie jest takie, że to są fatalni ludzie. Dla mnie ten naród jest skreślony mimo, że oni nazywają się Persami, a nie arabami. A tak naprawdę są zwykłymi leszczami. Czasem musisz z nimi zagrać, ale oni dla mnie nie istnieją. Tak, uogólniam, dla mnie to jest jeden miot.” – mówił Kubiak.

W ramach kary za takie, nieodpowiedzialne zachowanie, Polski Związek Piłki Siatkowej, zawiesił Michała Kubiaka w prawach zawodnika, na sześć meczów reprezentacji Polski.  Wkrótce, swoją karę dla Kubiaka, ogłosi Międzynarodowa Federacja Piłki Siatkowej.

Wydaje się, że była to jedyna słuszna decyzja, jaką siatkarska centrala mogła podjąć. Każdy sportowiec, reprezentujący nasz kraj musi pamiętać, że zawsze jest jakaś cienka czerwona linia, której nie wolno mu przekroczyć mimo targającymi nim emocjami lub złością. Koszulka z orzełkiem na piersi jest wielkim zobowiązaniem oraz odpowiedzialnością.

Szczegóły o przypadku siatkarza można znaleźć pod tym linkiem: Znani sportowcy – Zofia Klepacka i Michał Kubiak w kontekstach okołosportowych