Bastard wine. Tomasz Kaźmierowski o winie
Winiarze i szlachetne, około-winiarskie organizmy symbiotyczne z okolic Chassagne codziennie, szczególnie poźnym wieczorem, mają używanie w okolicznych enotekach. Zmęczonym Anglosasom, Niemcom i Japończykom odciążają portfele, zachęcając do coraz to droższych win i opowiadając o ich wyjątkowym indygenacie. Rzecz jasna, zaczynają od krucjat.
Bo przecież , gdy dziedzic Montrachet zginął w walce z Saracenami, jego nie-tak-święty rodzic usynowił bękarta, ratując w ten sposób rodzinne dobra przed apetytem sąsiadów i urzędników królewskich. Dają się pokroić, że stąd właśnie słynne: Bienvenue-Bâtard -Montrachet! Witamy bękarcie!
Lingwiści twierdzą coś skandalicznie wręcz odmiennego, przyziemnego; tym gorzej dla ich faktów.
W Chassagne-Montrachet jest aż 48 siedlisk uznanych za Premier Cru, i na południe od wsi, w kierunku Santenay, i na północ, aż po Puligny. Dla białych win dopuszcza się szczepy Chardonnay i Pinot blanc, choć większość to stuprocentowe Chardonnay. Co ciekawe, w wypadku czerwonych możliwe jest użycie w mniejszych ilościach Pinot blanc and Pinot gris. Wśród premiers crus białe dominuje tu jak ciężka jazda Godfryda de Bouillon nad Fatymidami.
Aude i Guillaume (Oda i Wilhelm, dla poszukiwaczy śladów frankijskich krzyżowców) Lavollée to, jak na Burgundię winiarze bez historii. Co więcej, eksperymentują, od niedawna uprawiają biodynamicznie i bez końca nurkują w poszukiwaniu absolutnego wyrazu terroir. Ich Chassagne-Montrachet 1er Cru blanc Les Vergers (Le Château Génot-Boulanger) to wino z półhektarowej, wapienno-kamienistej parcelki na północ od wsi.
O jasnej sukience, jak na apelację, z zielonkawymi refleksami, wino to pachnie orzechami i akacją. W ustach długie, szybko staje się potężne, bez nadmiernej ociężałości. Niestety, na zenit swoich możliwości poczeka 12-15 lat. Wtedy nikt nie śmie ochrzcić go bękartem.
Comments
Loading ...