Andrzej Śmiech o badaniach psychologicznych, liderach organizacji i stylach ich zarządzania
Przeczytałem ostatnio artykuł w The New York Times o błędach w badaniach z psychologii społecznej. Badania były prowadzone w taki sposób, by potwierdzić, a nie zbadać hipotezę badawczą, a przy próbie powtórzenia badania wyniki były odmienne.
Po lekturze materiału miałem refleksję dotyczącą nie tyle badań, co liderów niektórych organizacji i stylów ich zarządzania. Pamiętam jednego z moich niedoszłych klientów, który był tak zamknięty na informację zwrotną płynąca nie tylko z wnętrza firmy, ale również z rynku, że w ciągu 12 miesięcy położył całą firmę, która miała stabilną markę w swoim sektorze i zwolnił ponad tysiąc pracowników. A wszystko to przez pychę i ślepą wiarę w swoją intuicję.
Proszę nie zrozum mnie źle – intuicja jest niezwykle istotna, jednak powinna znaleźć odzwierciedlenie w uzyskiwanych rezultatach, efektach podejmowanych decyzji. Jeżeli rozmija się z tymi czynnikami, prawdopodobnie jest niczym więcej jak zniekształceniem poznawczym – iluzją, której chcemy nadać wymiar rzeczywisty.
Czy tego chcemy, czy nie realność zwykle zwycięża fantazję – a na koniec dnia wszystko znajduje odzwierciedlenie w wyniku finansowym. Jeżeli tutaj występuje dysonans, trzeba przełknąć gorzką pigułkę porażki, wyciągnąć wnioski z błędów, wykalibrować działanie i iść do przodu, a nie brnąć w zaparte, twierdząc, że rynek nie ma racji – fałszować dane i ufać, że nasze kłamstwo nie wyjdzie na jaw.
Na koniec, przypomina mi się historia o gościu, który poszedł do krawca przymierzyć uszyty na miarę garnitur. Gdy go założył zobaczył, że jeden z rękawów jest zbyt krótki – krawiec powiedział, że jeżeli trochę podniesie ramię wszystko będzie ok.
– Ale jedna z nogawek jest też zbyt krótka – mówi klient.
– No to proszę lekko zgiąć nogę i widzi Pan leży jak ulał – doradzał krawiec.
I rzeczywiście, kiedy klient się pozginał, garnitur leżał jak ulał. Klient wyszedł od krawca na ulicę, a za nim spaceruje dwóch mężczyzn. Patrzą z tyłu na klienta i jeden z nich się odzywa:
– Patrz jak ten gość jest pozginany i jak dziwnie chodzi.
– Rzeczywiście – odpowiada drugi – ale krawca ma genialnego.
Pozostaje zatem pytanie, jakim „krawcem” Ty chcesz być.
Comments
Loading ...